ക്രിസ്ത്യാനിത്വംസാക്ഷ്യത്തിന്റേതാണ്. ക്രിസ്തുവിന്റെപ്രതിബിംബങ്ങളായി ഈ ഭൂമിയില് അവന്റെ ജീവിക്കുന്ന സാക്ഷികളാകുവാനാണ് ഒരോ ക്രിസ്ത്യാനിയേയും ദൈവം വിളിച്ചിരിക്കുന്നത്. യേശുവിന്റെഈ ഭൂമിയിലെ ആഗമനംസത്യത്തിനുസാക്ഷി നില്ക്കേണ്ടതിനായിരുന്നു. യേശു പറഞ്ഞത് അതായിരുന്നു. 'സത്യത്തിന് സാക്ഷി നില്ക്കേണ്ടതിനാണ് ഞാന് വന്നിരിക്കുന്നത്. തന്റെ ശിഷ്യഗണങ്ങളുംഅപ്പോസ്തോലന്മാരുംആദിമ സഭയും ചെയ്തത് അതു തന്നെയായിരുന്നു. അവര് പോയ എല്ലായിടങ്ങളിലും ക്രിസ്തുവിന്റെ ജീവിക്കുന്ന സാക്ഷികളായി.
യേശുവിന്റെമഹാനിയോഗത്തിലും ഈ വസ്തുത പ്രകടമായിരുന്നു. ''നിങ്ങള് പുറപ്പെട്ട് പിതാവിന്റെയും പുത്രന്റെയും പരിശുദ്ധാത്മാവിന്റെയും നാമത്തില് സ്നാനം കഴിപ്പിച്ചും ഞാന് നിങ്ങളോട്കല്പ്പിച്ചതൊക്കെയും പ്രമാണിപ്പാന് തക്കവണ്ണം ഉപദേശിച്ചു കൊണ്ട് സകല ജാതികളെയും ശിഷ്യരാക്കിക്കൊള്വിന്. ഞാനോ ലോകാവസാനത്തോളവും എല്ലാ നാളും നിങ്ങളോടു കൂടെയുണ്ട്.' (മത്താ28;18:20). എന്നാല് പരിശുദ്ധാത്മാവ് നിങ്ങളുടെ മേല് വരുമ്പോള് നിങ്ങള് ശക്തിലഭിച്ചിട്ട് യെരുശലേമിലുംയെഹൂദ്യയില് എല്ലായിടത്തും, ശമര്യയിലും ഭൂമിയുടെ അറ്റത്തോളം എന്റെ സാക്ഷികളാകും.'' (അ.പ്ര1:9). പരിശുദ്ധാത്മാവിനെ ദൈവം നല്കിയതിന്റെ പ്രധാന ഉദേശങ്ങളില് ഒന്ന് അവന്റെ സാക്ഷിയാകുവാനാണ്. എവിടെയായിരുന്നാലും അവിടെയെല്ലാം ക്രിസ്തുവിനെ വെളിപ്പെടുത്തുന്നവാനാണ് യഥാര്ത്ഥ ക്രിസ്ത്യാനി.
ആദിമ സഭ വിവിധയിടങ്ങളിലായി ചിതറിക്കപ്പെട്ടപ്പോള് അവിടെയെല്ലാം ക്രിസ്തുവിന്റെ ജ്വലിക്കുന്ന സ്ഫുലിംഗങ്ങളായി അവര് മാറി.വിവിധയിടങ്ങളില് സുവിശേഷം പ്രചരിക്കപ്പെട്ടു. അവിടെയെല്ലാം സഭകള് സഥാപിതമായി. ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ദൈവസഭയുടെ അത്ഭുതകരമായ വളര്ച്ചക്കു നിദാനം എല്ലാ ശിഷ്യന്മാരും സാക്ഷികളായി എന്നതാണ്. ആദിമസഭയില് വിശാസികള് ഇല്ലായിരുന്നു എന്നോര്ക്കുക. അന്ന് ശിഷ്യന്മാര് മാത്രമെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു എന്നാണ് വേദപുസ്തകം സാക്ഷിക്കുന്നത്. ഒരു പറ്റം ത്യാഗികളുടെ സമൂഹമായിരുന്നു ആദിമ സഭ. പട്ടിണിയും, പൈദാഹവും, നഗ്നതയും, ഉറക്കിളപ്പും, ആപത്തുകളും എന്തിനേറെ മരണം പോലുംഅവര്ക്ക് വിഷയമായിരുന്നില്ല. അതു കൊണ്ടു തന്നെ മൂവായിരത്തില് നിന്ന് അയ്യായിരത്തോളവും പീന്നിട് അസംഖ്യമായി ക്രിസ്ത്യാനികള് വളര്ന്നു. സഭകള് പെരുകി. അവര് സാക്ഷികളായി. അവര് തൊട്ടതും അവരുടെ കണ്ണുകള് കണ്ടതും ചെവി കേട്ടതുമായ കാര്യങ്ങളായിരുന്നു അവരുടെ സാക്ഷ്യം.
വെറും സാക്ഷികാളായിരുന്നില്ല, ക്രിസ്തുവിനുവേണ്ടി എന്തു ത്യാഗത്തിനും തയ്യാറുളള ജീവിക്കുന്ന സാക്ഷികള്. ജീവന് പോലും അവര്ക്ക് പ്രശ്നമായിരുന്നില്ല. യേശുവിന്റെ ശിഷ്യന്മാരില് യോഹന്നാന് ഒഴികെ മറ്റുള്ള എല്ലാവരും തന്നെ രക്തസാക്ഷിത!ം വരിക്കുകയായിരുന്നു എന്നതാണ് ചരിത്രം,അതിനു അവരെ പ്രചോദിതരാക്കിയത്ക്രിസ്തുവിനോടുള്ള അടങ്ങാത്ത സ്നേഹമായിരുന്നു. അരുമനാഥന്റെ പാദാരവിന്ദങ്ങളെ ചുംബിക്കുവാന് തന്നെ തലകിഴായി ക്രൂശിക്കണമെന്ന് പത്രൊസ് അന്നത്തെ ഭരണാധികാരികാളോട്അപേക്ഷിച്ചുവത്രേ. പ്രാണനായകനോടുള്ള അളവറ്റ ആ പ്രണയതീവ്രത എത്ര അവര്ണനീയം..
ദൈവമക്കള് ഭുമിയുടെ ഉപ്പാണ്. അന്ധകാരാവ്യതമായ ലോകത്തിന്റെ വെളിച്ചം ആണ് ക്രിസ്തുശിഷ്യര്. അവിടെ വെളിച്ചം പ്രകാശിക്കണം. കുടുംബത്തിലും സഭയിലും, സമൂഹത്തിലും ക്രിസ്തുവിന്റെ പ്രഭ പരത്തുവാന് ശിഷ്യര്ക്ക്ബാധ്യതയുണ്ട്. അതാണ് നിങ്ങളുടെ വെളിച്ചം, അവരുടെ മുമ്പില് പ്രകാശിക്കട്ടെ എന്ന് യേശു പറഞ്ഞത്. മറ്റുള്ളവരുടെ മുന്നിലെ സാക്ഷിളാണ്ഈ വെളിച്ചം എന്നോര്ക്കുക. വെറും ഭാഷണങ്ങള് കൊണ്ടല്ല മറിച്ച് നല്ല പ്രവര്ത്തികള് കൊണ്ട് ഈ വെളിച്ചം ലോകത്തില് പ്രകാശിക്കണം. കയ്പില് രുചി പകരുന്ന ഉപ്പായി ക്രൈസ്തവ സമൂഹം മാറണം. അവിടെയാണ്ക്രിസ്തുവിന്റെ വാക്കുകള് പ്രസക്തമാകുന്നത്.
യേശുവിന്റെ അത്ഭുതങ്ങള് കേവലം താന് ദൈവം, ആണെന്നു തെളിയിക്കുന്നതിനു വേണ്ടിയായിരുന്നില്ല അതിനെക്കാളേറെആവശ്യമറിഞ്ഞ് സഹായിക്കുക. കരയുന്നവന്റെ കണ്ണീരൊപ്പുക . വിശക്കുന്നവന് അപ്പം കൊടുക്കുക.. അതെ, ഒരു പാനപത്രം തണ്ണീരെങ്കിലും... അതാണ് ക്രിസ്താനിത!ം. അതാണ്നല്ല അയല്ക്കാരന്.. അവിടെയാണ് സാക്ഷ്യം യാഥാര്ഥ്യമാകുന്നത്